یادداشت های روزانه غزه (۳)

«پرتاب غذا با چترنجات مثل غذا دادن به سگ هاست»

رامی ابو جموس یادداشت های روزانه خود را برای «اوریان ۲۱» می نویسد. او که بنیانگذار «غزه پرس» - دفتری که در ترجمه و کارهای دیگر به روزنامه نگاران غربی کمک می کند- است، ناگزیر شده با همسر و پسر دو سال و نیمه اش ولید، آپارتمان خود در شهر غزه را ترک نماید و اکنون به طور مشترک با یک خانواده دیگر، در آپارتمان ۲ اتاق خوابه ای سکونت دارد. او رویداد های روزانه خود و غزه ای های رفح، که در این منطقه بینوا و پرجمعیت گیرافتاده اند را برای انتشار در «اوریان ۲۱» می نویسد:

یکشنبه ۳ مارس ۲۰۲۴:

شامگاه شنبه در رفح بمباران های زیادی شد. خانواده ابوعین در خان یونس ۱۳ تن از اعضای خود را از دست داد. ارتش اسرائیل شهر حمد را محاصره کرد و گفت می خواهد زندانیان را آزاد کند. در همه جا جسد کشته شده ها دیده می شود.

امروز می خواهم با شما درباره آخرین خبرهای مربوط به کمک های انسان دوستانه حرف بزنم. از پرتاب کمک با چترنجات، من تاکنون چنین چیزی ندیده بودم. این کار در هفته های اخیر رواج یافته است. پرتاب مقدار ناچیزی کمک. نیروهای هوایی مصر، اردن و دیروز آمریکا این کار را کرده اند. من نمی فهمم اینها چرا با ما اینطور رفتار می کنند. می خواهند به همه دنیا و بخصوص مردم خود نشان دهند که دارند به غزه کمک می کنند، اما درواقع دارند ما را تحقیر می کنند.

این نحوه پرتاب مقدار ناچیزی کمک انسان دوستانه، مثل غذا دادن به سگ ها است. تکه هایی جلویش انداخته می شود و سگ با شتاب برای خوردن آنها می دود. شمال نوار غزه، به ویژه شهر غزه، دچار قحطی است. کودکان از سوء تغذیه می میرند. این هفته دو نوزاد مردند. جایشان در بهشت باشد. دلیل مرگشان نداشتن غذا بود. و می بینیم که چند کیسه آرد و برنج برایمان پرتاب می شود. این تحقیرآمیز است. اسرائیلی ها این را می دانند. برای همین است که به انجام آن چراغ سبز داده اند. برای انجام این کار آنها باید مجوز بدهند. آنها تعیین می کنند که کمک های انسان دوستانه در کجا پائین انداخته شود و از طریق جی پی اس آن را هماهنگ می کنند. همه کارها توسط اسرائیلی ها انجام می شود. آنچه من نمی فهمم این است که چرا این کشورها به جای انجام کمک به صورت مناسب، آن را به این شکل تحقیر کننده انجام می دهند. تحقیر ناشی از بمباران ها کافی نبوده که کمک های انسان دوستانه هم به این شکل تحقیر کننده انجام می شود. من کانادا را درک نمی کنم که می خواهد در این عملیات مشارکت کند، یا فرانسه را که پیشتر در آن شرکت کرده یا حتی ایالات متحده را... همه این کشورها که در زمره قدرت های بزرگ هستند، آیا نمی توانند راهی مناسب برای کمک به مردم غزه بیابند ؟

هنگامی که حوثی ها در تردد کشتی ها در دریای سرخ اخلال کردند، همه خواهان این شدند که کالاهای متعلق به اسرائیل به شکل مناسب به دستش برسد. چرا این کار برای غزه انجام نمی شود ؟ چرا امارات متحده و اردن دروازه ها و پایانه های خود را به روی اسرائیل گشوده اند (۱) ولی هنگامی که موضوع مربوط به فلسطینی ها است، به این شکل تحقیرآمیز رفتار می شود ؟ ما موجوداتی زنده هستیم. به اوکراین کمک تسلیحاتی و مالی می کنند. من فرقی بین اوکراین و فلسطین نمی بینم. ما به وسیله اسرائیل اشغال شده ایم و اوکراین توسط روسیه. همه برای کمک به اوکراین بسیج شده اند و این کار را به صورت مناسب انجام می دهند. ما چشمان آبی و موهای بور نداریم، اما انسان هستیم.

برای ایالات متحده موضوع به صورتی دیگر است. آمریکا پیشرفته ترین تسلیحات را برای اسرائیل می فرستد تا بر سر ما بمب فروریزد و در همان حال، به دستاویز کمک انسان دوستانه ما را تحقیر می کند. من نمی دانم که این روان پریشی یا ریاکاری کور در این دنیا برای چیست. بس کنید ! باید این وضعیت در دنیا متوقف شود. شما اگر می خواهید به ما کمک کنید، این کار را با حفظ شأن انسانی ما انجام دهید. تاکنون به حد کافی تحقیر شده ایم. تحت اشغال زندگی می کنیم، نزدیکان و خانه ها و کارمان را از دست داده ایم. تنها چیزی که برایمان مانده شأن و منزلتمان است و آنها در حال گرفت آن از ما هستند. ما این را نمی پذیریم. بیشتر ترجیح می دهیم بمیریم تا تکه نانی با طعم تحقیر به سویمان پرتاب شود.

۱-یادداشت ویراستار. رامی در اینجا به پل زمینی اشاره می کند که بین دوبی و حیفا از طریق عربستان سعودی و اردن و همچنین پل بین مصر و اسرائیل برای دور زدن دریای سرخ ایجاد شد.