یادداشت های روزانه غزه (۲۴)

اسرائیلی‌ها از سلاح جدیدی استفاده می‌کنند: سیگار

رامی ابو جموس یادداشت های روزانه خود را برای «اوریان ۲۱» می نویسد. او که بنیانگذار «غزه پرس» - دفتری که در ترجمه و کارهای دیگر به روزنامه نگاران غربی کمک می کند- است، ناگزیر شده با همسر و پسر دو سال و نیمه اش ولید، آپارتمان خود در شهر غزه را ترک نماید و اکنون به طور مشترک با یک خانواده دیگر، در آپارتمان ۲ اتاق خوابه ای سکونت دارد. او رویداد های روزانه خود و غزه ای های رفح، که در این منطقه بینوا و پرجمعیت گیرافتاده اند را برای انتشار در «اوریان ۲۱» می نویسد:

شنبه ۲۷ آوریل ۲۰۲۴

من قبلاً در مورد کمک های غذایی که به صورت قطره چکانی می رسد برای شما نوشته ام و قیمت هایی که می توانند ده یا بیست برابر شوند. به عنوان مثال، امروزه می توان در رفح موز را با بیست برابر قیمت قبل از جنگ خرید. اما من هنوز در مورد کمبود سیگار چیزی نقل نکرده ام.

این سوال آنقدرها هم که به نظر می رسد بی اهمیت نیست. من چون سیگار نمی کشم، تا حالا به آن توجهی نداشتم. یک نخ سیگار که قبلا یک یا دو شِکِل قیمت داشت، اکنون ۴۰ شِکِل (۱۰ یورو) و یک پاکت حدود ۱۰۰۰ شِکِل یا ۲۵۰ یورو به فروش می رسد.

چهار نفر با هم یک نخ سیگار را می کشند

از یکی از دوستانم که به خانواده شاهر تعلق دارد -آنها معروف به واردات تنباکو از مصر هستند - پرسیدم که چرا قیمت ها اینقدر افزایش یافته است. او گفت که از ۷ اکتبر، اسرائیلی ها ورود تنباکو را در همه اشکال آن ممنوع کرده اند. در اینجا، مردان به طور کلی سیگار و زنان قلیان می کشند. چند تا باکس سیگاری که بطور قاچاقی آورده می شود آنقدر کم است که قیمت ها نجومی شده. برای برخی از برندها مانند مارلبرو، قیمت ها می تواند تا ۱۰۰۰ دلار برای هر باکس برسد. قاچاقچیان سعی می کنند راننده کامیون های کمک های بشردوستانه را برای حمل آن متقاعد کنند. به من گفته شد که بیش از ۵۰۰۰ دلار به راننده برای قاچاق چند باکس پیشنهاد می شود، یا گاهی اوقات برای یک کارتن - ۵۰ باکس - تا ۱۰۰ هزار دلار می رسد. به دوستانم گفتم که بنظر ناممکن می آید، چه کسی می تواند با این قیمت ها سیگار بخرد ؟

هیچ کس، البته تقریبا. مردم به ناچار به شیوه دیگری مسئله را حل می کنند. برخی به مرز می روند تا از سربازان مصری سیگار بگیرند. در فیس بوک، پیام هائی از این دست را می بینیم: «ما سه نفر هستیم، به دنبال نفر چهارمی هستیم تا یک سیگار را با هم بکشیم». یا: «نصف سیگار دارم با کمی تنباکوی قلیان عوض می کنم». ابتدا فکر می کردم این شوخی است. دوستی به من گفت:

پول کمی دارم، می توانم فقط روزی یک سیگار ۳۰ یا ۴۰ شِکِلی بخرم. اما افراد زیادی را می شناسم که یک سیگار را بین چهار نفر تقسیم می کنند. بسیار رایج شده است.

کشیدن کتان به جای تنباکو

سیگار قبلاً هم گران بود، زیرا حماس از آن مالیات می گرفت، حتی اگر مصرف تنباکو از لحاظ مذهبی به نظر آنها ممنوع است. هنگامی که قیمت یک بسته به ۲۰-۳۰ شِکِل (بین ۵ تا ۷.۵ یورو) رسید، خیلی از سیگاری ها به تنباکوی پیچیدنی روی آوردند که به آن لقب «تنباکوی عربی» داده شد. اما قیمت یک کیلو تنباکو به ۱۰۰۰ شِکِل (۲۵۰ یورو) افزایش یافت. یک بسته کاغذ پیچیدنی که ۱ شِکِل قیمت داشت، الان به ۱۰۰ شِکِل رسیده است. سیگارهای الکترونیکی که ۳۰ شِکِل بودند، حالا ۵۰۰ شِکِل است.

مردم محصولات جایگزین پیدا کردند. بسیاری برگ‌های کتان را با کاغذ می پیچند و دود می‌کنند. به طور معمول از این گیاه برای تهیه ملوخیا استفاده می شود که غذائی بسیار رایج در منطقه است. قیمت یک کیلو کتان ۱۰ شِکِل است. برخی دیگر چای یا ختمی می کشند. در نتیجه قیمت چای، ختمی و کتان افزایش یافته است.یک دوست سیگاری به من گفت:

من روزی یک پاکت سیگار میکشیدم، امروز از کمی تنباکو و مخلوط چای و کتان، دو سه نخ می پیچم. تنباکو را خوب پخش میکنم تا طعم نیکوتین را خوب حس کنم. اما این کافی نیست، من هنوز خیلی عصبی هستم. من مدام با همسرم و فرزندانم مشکل دارم. من دیگر نمی توانم این کمبود را تحمل کنم، هر موضوعی عصبانی ام می کند.

او از یک تعبیر عربی استفاده می کند: «من حتی نمی توانم مگسی را که روی سرم می نشیند تحمل کنم». او به من می گوید که این موضوع در مورد همه سیگاری های غزه که تعدادشان زیاد است، صدق می کند. او همچنین می‌گوید که تصادفی نیست، که اسرائیلی‌ها می‌گذارند خیلی چیزها وارد شود ، اما نه تنباکو. حتما می خواهند اینکار باعث افزایش عصبیت اهالی غزه و در نتیجه تشدید هرج و مرج امنیتی شود: مردم گرسنه برای جمع آوری بسته های هوایی هجوم می برند و به کامیون های کمک رسانی برای گرفتن یک کیسه آرد حمله می کنند...

جنگ روانی اسرائیل

دوستم ادامه می دهد: «مشاجره بر سر سیگار به یک مشکل بزرگ تبدیل شده است». یکی از دوستان او با همسرش دعوا کرد چون زنش پیراهن او را شسته بود بدون اینکه ببیند آیا سیگاری در جیبش است. ماجرا به طلاق ختم شد. او می افزاید: «از این دست داستان ها زیاد است. اول فکر می کنی مردم شوخی می کنند، اما متوجه می شوی که حقیقت دارد». به او گفتم که این فرصتی برای ترک سیگار است.او پاسخ داد: «تو سیگاری نیستی، نمی‌توانی بفهمی. سیگار راهی برای آرام شدن است. وقتی عصبانی هستی، یک پک به سیگار می زنی و از بین می رود. برای فکر کردن، کمی سیگار کمکت می کند». دوستان دیگر هم همین پاسخ را به من دادند: «برای آرام شدن یک سیگار، برای رویارویی با بدبختی یک سیگار، برای رویارویی با ترس و اضطراب یک سیگار ، تو به آن نیاز داری و اسرائیلی ها این را خوب می دانند.

اسرائیلی ها از یک سلاح جدید استفاده می کنند، سلاح سیگار. فقدان سیگار بخشی از جنگ روانی اسرائیل است همراه با شایعاتی در مورد حمله به رفح و اشغال آینده کل نوار غزه در آینده نزدیک. همانطور که اغلب می گویم، وقتی در این نقطه از جهان زندگی می کنی، باید به تئوری های توطئه اعتقاد داشته باشی. تنباکو برای سلامتی شما مضر و برای جنگ اسرائیل عالی است.