اسرائیل-فرانسه، لابی ، آری یا نه (٩)

همه شرکت ها دوست دارند که موساد را نزد خود داشته باشد...

بررسی : · صاحبان صنایع و نیز سرویس های امنیتی، با شیفتگی به وعده های فنون پیشرفته (های تِک) اسرائیل روی می آورند. برای آن ها چنان اهمیتی ندارد که بخش بزرگی از هوشمندی مصنوعی و سایبر سکوریتی (امنیتی) که با علاقه خریداری می کنند، حاصل سرکوب فلسطینی هاست. فضای تجاری بین فرانسه و اسرائیل در بهترین حالت خود است.

گشت وگذار در درازای کرانه آب، گاهی با شگفتی ها همراه است. در بهار ٢٠١٩، در دهانه ی بندر وان (استان موربییان) قدم می زدم که بر روی اسکله در مقابل نرده های دیوارکشتی سازی «مولتی پلاست»، در کنار پرچم های برافراشته ی فرانسه و اروپا، پرچم اسرائیل را دیدم. این شرکتِ پیشتاز در صنعت کامپوزیت و مشهور در میان هواداران قایق های بادبانی، سازنده ی قایق های دوبدنه ی افسانه یی است. شرکت «مولتی پلاست» به کمپانی سویسی «کاربومان» تعلق دارد، توانسته بود قراردادی برای طراحی بدنه «آلیس»، نخستین هواپیمای الکتریکی امضا کند که شرکت اسرائیلی «Eviation Aircraft» ابداع کرده بود و در ژوئن ٢٠١٩ در نمایشگاه فضائی بورژه به نمایش گذاشته شد. مطبوعات اقتصادی در برابر «این صفحه از تاریخ هواپیماسازی» که دو شرکت اسرائیلی و فرانسوی توانستند به یاری نرم افزارهای شرکت «داسوسیستم» رهبر جهانی «مدل سازی علمی»، «با ذکاوت» بنویسند، سراز پا نشناختند.

از آن زمان، آلیس به راه خود ادامه می دهد. شرکت Eviation ٢٠٠ میلیون دلار از یک سرمایه گذار سنگاپوری دریافت کرد، درحالی که یک گروه امریکائی ٩٢ فروند آلیس به بهای ٢ میلیارد دلار سفارش داده است. پیش بینی شده که این هواپیمای کوچک ٩ نفره در سال ٢٠٢٣ به پرواز درآید.

چرخه امور بازرگانی در اقتصاد جهانی شده، چنین به پیش می رود: استارت آپ های اسرائیلی اشتهاها را برمی انگیزند. یک سفیر پیشین فرانسه در تل آویو گفت، «اسرائیل را به منزله ملت استارت آپ بازمی شناسند، اما همه می دانند که به کمک ارتش و پژوهش های دانشگاهی است که بخشی از هزینه های آن تامین می شود».

دیپلمات یادشده می افزاید: «وجود شریکان فنی متعدد از نشانه های بارز رابطه کنونی میان شرکت های دو کشور است». برای این کار نیازی به لابی نیست، سرمایه گذاران و شرکت های بزرگی که در نخستی رتبه های شاخص بورس پاریس گردهم آمده اند، شم کافی برای ردیابی کارهای سودمند دارند (در پایان مقاله به شمای آن نگاه کنید). هواپیمائی الکتریکی ماشین سکه زنی آینده است؛ کاردانی اسرائیل که حاصل طرح ریزی هواپیماهای بدون خلبان (پهپاد) است که در سرزمین های اشغالی امتحان خود را داده اند و هزینه آن را ارتش تامین می کند، در این زمینه پیشگام است. یک کارفرمای فرانسوی که مدیر یکی از ٦٠٠٠ شرکت فرانسوی حاضر در اسرائیل است توضیح می دهد: «من موضوع را به خوبی درک می کنم. ولی از من نخواهید مسئله ای را حل کنم که سیاست پیشگان از انجام آن عاجزند».

دیپلماسی استارت-آپ ها

فلسطین هیچ و ملتِ استارت-آپ همه چیز است. رُونی برومَن توضیح داد «برچسبِ ملت استارت آپ مثبت است و فرمولی برای ارتباطات. ماکرون از آن خوشش آمده و میخواهد که جوانان میلیونر شوند». او به صورت چندش آوری با تایید مقامات سر خم کرده است. رئیس کل خزانه داری در آخرین یادداشتش درباره اقتصاد اسرائیل که در ژوئن ٢٠٢٠ منتشر شد، کوچکترین حرفی از فلسطین یا شهرک های استعماری نمی زند. و دفتر بازرگانی فرانسه در تل آویو که از ساخت و سازهای حرفه ای وزارت دارائی فرانسه است ماموریت دارد تا با هموارکردن راه به سوی هزاران شرکت اسرائیلی، برای استقرار شرکت های فرانسوی را تسهیل کند.

یک بازرگان فرانسوی ساکن تل آویو تعریف می کند «حتی، یک شرکت بزرگ فرانسوی وجود ندارد که دست کم یک نفر وابسته در اسرائیل نداشته باشد. وظیفه اینان زیرنظرگرفتن رویدادها، کسبِ موقعیت در استارت آپ ها وخریدن شرکت های نویدبخش است. ده سال پیش وضع به این منوال نبود». هانری کوکییِرمَن، رئیس اتاق بازرگانی و صنعت اسرائیل-فرانسه می افزاید: «business is business» [«حساب حساب است کاکا برادر»]. یک فرد آگاه به روابط فرانسه-اسرائیل معتقد است که «تنها استدلالی که شرکت ها می پذیرند، ساده است: اسرائیل فنون پیشرفته ی مورد نیاز را تامین می کند». «شرکت ها هیچ قید و بندی ندارند، اما به هرحال طبیعی است که شرکت ها در جستجوی بازار باشند». همان گونه که امیرام اَپِلبوم، یک کارمند عالی رتبه اسرائیلی در سال ٢٠١٩ در جمعِ کارفرمایان استان بروتاین چنین خلاصه کرد: «بیائید این جا، محدویتی وجود ندارد» (١).

هانری کیوکرمن ادامه می دهد «یک دیپلماسی اقتصادی با خواست رفتن به پیش ایجاد شده است. وانگهی، برونو لومِر، وزیر اقتصاد خواستار سه برابر کردن سرمایه گذاری های فرانسه در اسرائیل شده است. البته در شرایط کنونی به خاطر بحران بهداشتی امکان پذیر نیست ولی ما قصد داریم هیئت هائی از شرکت های فرانسوی را در نخستین فرصت به اسرائیل ببریم، به این می گویند بازاریابی». همچون اِلنِت، اتاق بازرگانی و صنعت اسرائیل-فرانسه نیز دوست دارد سفرهای اکتشافی به اسرائیل ترتیب دهد. سایت اینترنتی آن Israël Valley به طور روزمره از پیشرفت های فنون پیشرفته (های تِک) و صنایع دفاعی اسرائیل گزارش می دهد که هم اکنون به یمن عادی سازی روابط باعلاقه چشم طمع به بازار مراکش دوخته است.

ازسوی دیگر، به گزارش «عفوبین المللی» نرم افراز جاسوسی پِگاسوس که گروه صنعتی اسرائیلی «NSO» (٢) طراحی و به بازار عرضه کرده است، از سال ٢٠١٧ آن را به کشورهای زیادی از جمله مراکش فروخته است. پادشاهی مراکش از این نرم افزار علیه مآتی مونجیب، مورخ و کنشگر یا عمر راضی، روزنامه نگار استفاده کرده است. اِیتای مَک، وکیل اسرائیلی مدافع حقوق بشر با کنایه می گوید که نرم افزار پگاسوس را کارشناسان رایانه ای که در روندِ مراقبت از فلسطینی ها آموزش دیده اند، طراحی کرده اند. این نرم افزار چنان موثر است که امکان می دهد «در مکان های بسیاری، ماندلای آینده را پیش ازآن که خود او بداند ماندلا خواهد شد شناسائی کنند».

در مورد اسرائیل، تردیدهای اخلاقی جایی ندارند. همان گونه که مدیر یکی از چهل شرکت شاخص بورس فرانسه در گفتگوئی «بسیار خصوصی» به من گفت «هنگامی که به تجارت مشغولی، فکر نمی کنم که در برخی کشورها، آن را درهمه جا جار بزنی. اسرائیلی ها در زمینه ی امنیت سایبری بسیار پیشرفته هستند و اگر در آن شرکت نکنیم مخالف منافع شرکت مان خواهد بود. از سوی دیگر، همه هستند». حتی اگر برخی از شرکت ها در مورد امنیت نسبی «ابزار»ی که اسرائیل عرضه می کند، تردید دارند چرا که این ابزار امکان خواهد داد که مراقبِ «شریکان» و مشتریان نیز باشند.

یکی از کارفرمایان ساکن اسرائیل اظهارنظر می کند که «باید مراقب بود، تکنولوژی امنیتِ سایبری بازار بی اندازه بزرگی است، فقط شامل نرم افزار جاسوسی NSO و یکان ٨٢٠٠ نمی شود». یکان ٨٢٠٠ که متخصص سایبری است دارای تقریباً ٧٥٠٠ نفر نظامی بوده و پیشاهنگ استارت آپ هاست. او ادامه می دهد: «نودوپنج درصد شرکت های این حوزه در زمینه مراقبت یعنی دفاعی فعالیت می کنند و ٥% در زمینه تهاجمی، یعنی تهاجم از طریق ویروس یا نرم افزارهای جاسوس. واقعیت است که این حوزه پیشتاز برقراری روابط با امارات و عربستان سعودی بود. من اسرائیلیانی را می شناسم که سال هاست ساکن دوبی هستند. شرکت ها می خواهند که موساد پیش آن ها باشد تا از سیستم آن ها محافظت کند». اسرائیل در زمینه هوشمندی مصنوعی در بینائی کامپیوتر در جهان اول است (که در سری تلویزیونی Fauda به آن فخر می فروشند) که در سرزمین های اشغالی آن را تجربه و اجرا کرده اند و امکان می دهد ماشین ها، ربات ها و اتوموبیل ها راهدایت کرد. همان کارفرما افزود «این تکنولوژی توجه پژو، رنو و فورِسیا را جلب کرده است. این حوزه بازار بزرگ آینده است و ده ها میلیارد دلار می ارزد و فرانسویان مجبورند که به آن توجه کنند».

هانری کیوکرمن ادامه می دهد «آنچه که وزنه فرانسه را تعیین خواهد کرد، این است که آیا مثل آمریکائی ها و در این مورد مشخص مثل گوگل، میکروسافت، اَپِل، آمازون، فیسبوک، تویتر و غیره عمل کرده ومرکزهای پژوهشی و توسعه با استخدام هزاران پژوهشگر تاسیس می کنند یا فقط به خرید استارت آپ ها قناعت می کنند». در واقعیت، ٣٥٠ مرکز پژوهش و توسعه متعلق به شرکت های چندملیتی در اسرائیل شعبه بازکرده اند؛ این موسسه ها ٩/٤ درصد «تولید ناخالص داخلی» و ده ها هزار شغل را در اختیار دارند. مدیریت خزانه داری بدون اشاره کافی به نقش ارتش و اعتبار مالیِ آن، می نویسد «بار این موفقیت به طور عمده با بهینه سازیِ کنش های متقابل دارندگان این اکوسیستم یعنی شرکت ها، سرمایه گذاران، دانشگاه ها، ارتش و ادارات تضمین می شود». یک کارفرمای فرانسوی ساکن تل آویو توضیح می دهد: «درباره این موضوع ها، وزنه دولت در اسرائیل اهمیت بسیار دارد چرا که مشتری اوست».

از شرکت تالِس تا سُودِکسو و ایرباس

در چنین حالتی، طبیعی است که شرکت های فرانسوی صف می کشند، حتی اگر در سال ٢٠١٨ هفتادو هشت درصد از خریداران شرکت های اسرائیلی آمریکائی بودند. برخی شرکت های کوچک چون «اِل وِ اِم هاش»، «تالِس»، «هاواس» و «فورِسیا» را می خرند. برخی دیگر، آزمایشگاه های محلی نظیر «اِس تی میکروالکترونیکس»، «رنو-نیسان» یا «اورانژ» را ایجاد می کنند؛ حتی برخی در «سرمایه گذاری های خطرپذیر» و شریکان محلی همچون «اِنژی»، «والِئو»، «ایرباس»، «تالِس» یا «آلِستوم» سرمایه گذاری می کنند. شعبه شرکت بزرگ دولتی «الکتریسته دو فرانس» در زمینه انرژی خورشیدی با داشتن چند نیروگاه فتووُلتائیک در صحرای نِگِو در ردیف نخست قراردارد. کمپانی های «توتال» و «سودِکسو» نیز حضور فعالی در اسرائیل دارند. شعبه ی محلیِ توتال باتری های الکتریکی تولید می کند و این کمپانی به تنهائی یا به اشتراک با «توتال اِرِن» پنج نیروگاه خورشیدی دارد. سودکسو ، رتبه نخست در رستوران های گروهی، هزاران کارمند در شعبه های محلی اش دارد و به اداره رستوران پارلمان اسرائیل می بالد.

چندین گروه فرانسوی که بیشترشان در فهرست شاخص سهام «کاک ٤٠» قرار دارند در اسرائیل حضور ویژه ای دارند: نظیر «آلتیس»، «پوبلیسیس»،«اورِآل»، «دانون» و «اُورانژ» (به ضمیمه مراجعه کنید). پوبلیسیس که نخستین سهامدار آن الیزابت بَدَنتِر است، رتبه اول شرکت های تبلیغاتی در اسرائیل بوده و دارای ده آژانش است. این شبکه بودجه هنگفتی را اداره می کند، همچون بودجه کوکاکولا و شرکت هواپیمائی ال آل. «آلتیسی» با مدیریت پاتریس دراهی، صاحب شرکت مخابراتی «اِس اِف اِر» و رادیو تلویزیون «بی اف ام» در فرانسه، همچنین صاحب گروه «هات» (مخابرات، کابل و تولیدات دیداری-شنیداری) و تلویزیون خبری «آی ٢٤» است. دانون دومین سهامدار شرکت «ایتراوس»، نخستین تولیدکننده محصولات شیری است که با سهم داشتن در ٢٠% سرمایه، بیشتر تولیدات گروه را تولید و پخش می کند.

گذشت آن زمانی که شرکت غول پیکر اورِآل، رهبر جهانی محصولات آرایش و زیبائی با داشتن شبکه ای از «همدستان» قدیمی فرانسوی کوشش می کرد تا تحریم کشورهای عضو «جامعه عرب» در مورد کشورهائی که با اسرائیل رابطه بازرگانی داشتند، را دور بزند تا سهم خود را در بازار کشوری چون اسرائیل حفظ کند (٣). اکنون، این گروه در جهان عرب رونق بسیار دارد در عین حال که با داشتن ١١٠٠ کارمند و یک کارخانه نزدیک ناصریه، رتبه نخست در زمینه تولید لوازم آرایشی در اسرائیل را دارد.

اقتصاد اسرائیل به طور عمیقی با اقتصاد اشغالگری درهم آمیخته است، برق شهرک های مستعمره، ماست و کِرِم های زیبائی، ساندویچ های سوپرمارکت ها و تبلیغات جاده های ویژه این شهرک ها، همه سودی تولید می کنند که به صندوق های چند غول اقتصادی فرانسه می ریزد.

زدوبندهای کوچک با مستعمره سازی

یک کُنِشگر حامیِ فلسطین به شوخی می گوید: «سرِ خودمان را با بایکوت کردن همه ٤٠ شرکت اول شاخص بورس پاریس گرم نمی کنیم». در گزارشی که «انجمن همبستگی فرانسه-فلسطین»، "«لیگ حقوق بشر»، سندیکای س ژ ت و «کمیته کاتولیک علیه گرسنگی و برای توسعه» در بهار ٢٠١٧ تهیه کرده، اختلاط اقتصادی اسرائیل و سرزمین ها [ی اشغالی] را به خوبی نشان می دهد. در این گزارش سرمایه گذاری های پنج گروه بانکی و مالی فرانسوی نشان داده شده است: بانک «BNP Paribas»، بانک «سوسیته ژِنِرال»، بانک اعتبارات کشاورزی، BPSE (ناتیکسیس) و بیمه آکسا در بانک ها و شرکت های فعال در شهرک های مستعمره سرمایه گذاری کرده اند.

امروزه، این سرمایه گذاری های نسبتا خفیف ظاهرا ادامه دارد. گروه بیمه آکسا به ما اطلاع داد که آکسا فقط از گروه اِلبیت، غول اسلحه سازی اسرائیل بیرون آمده است: «آکسا برای تولید سلاح هایی که حقوق بین المللی ممنوع کرده، اعتبار مالی نمی دهد. در سال ٢٠١٨ و در چارچوب سیاست مان درباره تسلیحات مورد مشاجره، هنگامی که شرکت “البیت سیستم” یک شرکت تولید بمب شوخه ای را خرید، ما تصمیم گرفتیم سهام خود را از آن شرکت خارج کنیم.»

در فهرست ١١٢ شرکتی که «در شهرک های استعماری فعالیت دارند و از نظر حقوق بین المللی غیرقانونی به شمار می آید» و سازمان ملل متحد در فوریه ٢٠٢٠ منتشرکرده، فقط سه شرکت فرانسوی دیده می شوند: «Egis اژیس»، «Egis Rail» از شاخه های ٧٥ درصدی بانک بسیار دولتیِ «صندوق سپرده ها»(Caisse des dépôts) و «آلِستوم» کارخانه سازنده ماشین های راه آهن. گویا این سه شرکت از طرح گسترش خط تراموا در بیت المقدس کنار کشیده اند، گرچه به نظر می رسد که اِژیس و «سیسترا»، یکی از شاخه های «شرکت ملی راه آهن فرانسه» و «شرکت متروی پاریس» به مشاوره ی فنی در طرح ریزی چهار خط آتیِ ادامه می دهند. درباره وسعت و بهای این قراردادها سکوت کامل برقرار است.

دو شرکت پاتریس دراهی نیز در فهرست یادشده دیده می شوند، ولی «آلتیس» شرکتی هلندی است (به دلیل تخفیف های مالیاتی در آن کشور) و «هات» یک شرکت اسرائیلی، مثل بیشتر شرکت های مربوطه. خلاصه، جای نگرانی برای برهم زدن خواب لابی گران نیست و نه برای این که یک موسسه مالی از سرمایه گذاری در استارت آپ ها خودداری کند.

باشگاه سرمایه گذاری میشل سیکورِل، سازمایه گذار بسیار طرفدار اسرائیل که با شرکت های داسو، مِریو، بوئیگ، سِد و گُل های سرسبد سرمایه داری خاندانی فرانسه را در اختیار دارد، این نکته را خوب درک کرده است. او در سال ٢٠١٩ صندوق سایبری ایجاد کرد که تاکنون بیش از ٦٠ میلیون یورو در استارت آپ های اسرائیلی سرمایه گذاری کرده است. فرانسوآ اولاند، رئیس جمهوری پیشین هنگام دیدار از تل آویو در نوامبر ٢٠١٣، طبق عادت خود نسبت به مخاطبان اسرائیلی اش چابلوسی کرد: «باید برای امنیت سایبری اولویت قائل شد». فردی که در کارزار انتخاباتی خود از قدرت مرکزهای مالی نکوهش می کرد از دوستان میلیاردرش پیشی گرفته و از بانک دولتی سرمایه گذاری خواست تا صندوقی برای سرمایه گذاری در اسرائیل ایجاد کند. بدین ترتیب، سرمایه داری دولتی و همکاران سرمایه داری خاندانی سبکِ فرانسوی شادابی جدیدی در تل آویو کسب کرده است. حساب حساب است، کاکا برادر...

شرکت های «اُرانژ» و «وئولیا»، بین عقب نشینی و بایکوت

در چند سال گذشته، دو گروه فرانسوی در معرض تهدید بایکوت قرار داشتند. شرکت وئولیا Veolia، غول خدمات همگانی به موسسه های عمومی و آلستوم طراح نخستین خط تراموا در بیت المقدس عضو کنسرسیومی بودند که امتیاز سی ساله دریافت کرده بود. اما، کارزار بین المللی علیه این خط که در سال ٢٠١١ افتتاح شد و غرب بیت المقدس را به شهرک های مستعمره واقع در بیت المقدس شرقی از جمله «پیسگات زِئِو» با جمعیت ٥٠ هزار نفری وصل می کرد بسیار سخت بود. وئولیا مناقصه ای را در سوئد و نیز بریتانیا و ایرلند از دست داد. سرانجام در پایان سال ٢٠١٤ گروه فرانسوی از تعهدهای خود دست کشید.

عمر برغوثی یکی از سخنگویان فلسطینی جنبش « بایکوت عدم سرمایه گذاری تحریم» (BDS) این کار را پیروزی کارزار «وئولیا، خارج از ریل» می داند. اما، یک سخنگوی گروه وئولیا می گوید «دلیل عزیمت ما از این کشور، کارزار علیه تراموای بیت المقدس نبود. برعکس، خیلی از افراد در درون شرکت به طرح ما باور فراوانی داشتند. آن ها فکر می کردند که این همکاری می تواند فلسطینیان را به اسرائیلی ها نزدیک کند و نه اینکه مایه تفرقه شود. وئولیا از بخش حمل و نقل خارج شد و این از پیامدهای کارزار علیه حضور ما در اسرائیل نبود بلکه گزینش استراتژیکی هم زمان بود». در نتیجه، پس از آن، وئولیا فعالیت های حمل و نقل شهری اش را فروخت و «هیچ فعالیتی در اسرائیل ندارد و قصد بازگشت به آن کشور را نیز ندارد».

داستان شرکت اورانژ عجیب تر است. در ژوئن ٢٠١٥ شرکت تاریخی «فرانس تِلِکوم» که دولت فرانسه با ٢٣ درصد سهام هنوز سهامدار عمده آن است، خود را در مرکز یک بِلبِشوی سیاسی-صنعتی یافت که داو آن شعبه این شرکت در اسرائیل بود. استفان ریشار، مدیرعامل شرکت در دیدار از مصر که آن شرکت رتبه دوم در میان شرکت های مخابرات را داشت، مرتکب گافی شد که ژان-برنار اُرسونی مدیرمطبوعاتی گروه نام آن را «خطای اطلاع رسانی» گذاشت. مسئول رسانه ای اورانژ ادامه می دهد «استفان ریشار در کنفرانس مطبوعاتی در قاهره گفت: “اگر مارکِ اورانژ می توانست فردا اسرائیل را ترک کند، من این کار را می کردم”، و “آژانس فرانس پرس” آن را به این صورت مخابره می کند: “من تمایل دارم فردا اسرائیل را ترک کنم”». در آن دوران «بی دی اس» کارزاری را علیه شرکت های اورانژ و پارتنِر که به سربازان و کولون ها (ساکنان شهرک های استعماری) تجهیزات می فروشند، به پیش می برد. «بی دی اس» [کارزار بایکوت، عدم سرمایه گذاری و تحریم] در برابر فروشگاه های اورانژ در شهرهای مِس، رِن و مونپُلیه تظاهرات می کنند. اتهام های یهودستیزی از همه جا می بارد و این واقعه که استفان ریشار از امور بازرگانی شرکتش در اسرائیل در یک پایتخت عربی سخن می گوید، وضعیت او را خراب تر می سازد.

ژان-برنار اُرسونی می افزاید که «پس از آن اوضاع هولناک شد، در چند ساعت، استفان ریشار به یک نیمه نازی تبدیل شد. اسرائیل به خروش آمد و در سوی دیگر گفتند: آفرین، شما یک قهرمان فلسطینی هستید».

از نقطه نظر اورانژ، اصل ماجرا به ١٩٩٨ برمی گردد، حتی پیش از آن که «فرانس تلکوم» در سال ٢٠٠٠ گروه مخابراتی بریتانیائی اورانژ را بخرد. اورانژ در کشورهای گوناگون از جمله هند، تایلند، آفریقای جنوبی و اسرائیل پروانه استفاده از مارک اش را می داد. سخنگوی اورانژ می افزاید «در اسرائیل، یارتنر دارای این پروانه بود، اما پولی نمی داد، به ویژه که بازار مخابرات تلفنی در اسرائیل شبیه یک قصابی بود و قیمت ها بسیار پائین و کیفیت خدمات و روابط عمومی با مشتریان بد بود و با استانداردهای ما هماهنگ نبود. در سال ٢٠١٥ به قرارداد پروانه مارک پایان دادیم که قراربود از سال ٢٠١٨ به اجرا درآید. دراین کار هیچ جنبه ی سیاسی وجود نداشت و سال ها بود که ما از موضع بی دی اس اطلاع داشتیم ولی پاسخی به آن نمیدادیم».

اورانژ برای خروج از این مخمصه همه شبکه هایش را به راه انداخت و از پشتیبانی داوید دو روچیلد، موریس لِوی از شرکت پوبلیسیس و حتی پاتریس دراهی رقیب خود نیز برخوردار شد. یک کارخانه دار فرانسوی یادآوری می کند که «در این داستان، لابی هوادار اسرائیل نبود که پیرامون اورانژ به تحریکات می پرداخت، بلکه شبکه های بازرگانی آن بودند که در چنین موقعیت هائی ، امری طبیعی بود».

اما ماجرا به فرانسوآ اولاند رئیس جمهور وقت نیز رسید. او به بنیامین نتانیاهو تلفن کرد و دیداری بین نخست وزیر اسرائیل و استفان ریشار در بیت المقدس ترتیب داد. مدیرعامل اظهار پشیمانی کرد. در سال ٢٠١٨ اورانژ به طور کامل شرکت یارتنر را ترک کرد اما هرگز از اسرائیل خارج نشد. این شرکت در اسرائیل صاحب Diacess Orca متخصص در زمینه امنیت دیجیتالی و یک مرکزِرُشد به نام Orange Fab است. شعبه ی سرمایه گذاری آن به نام Orange Digital Ventures در چند استارت آپ از جمله SecBi که در توسعه ی الگوریتم های تجسسی در زمینه تهدیدهای سایبری فعالیت میکند، شریک است. اُرسونی می افزاید « اورانژ با دانشگاه بن گوریون در زمینه فیبرهای نوری همکاری کرده و از مرکز شیمون پرز برای صلح پشتیبانی مالی می کند. در اسرائیل حضور داریم چرا که در حول و حوش استارت آپ ها ضداطلاعات بسیاری وجود دارد.»

شرکت های کک ٤٠ (شاخص بورس فرانسه) با ظاهری آراسته برای فتح اسرائیل

تابلوی زیر چهل شرکت فرانسوی را که در فهرست شاخص عمده بورس پاریس قراردارند، همراه با حوزه فعالیت آنان در اسرائیل نشان می دهد که اغلب شامل سرزمین های فلسطینی نیز می شود، چرا که اقتصاد آن ها سخت در هم پیچیده است. بنا بر اطلاعات ما، ٣٦ شرکت از این ٤٠ موسسه ی «کَک ٤٠» به یک شکلی در اسرائیل حضور دارند.

شرکت حوزه فعالیت زمینه فعالیت در اسرائیل
Accor هتل داری و توریسم متوسط: دو هتل ایبیس در اورشلیم و یک هتل سوفیتل در نتانیا
Air Liquide گازهای صنعتی -
Airbus هواپیمائی Arkiaدفتر در تل آویو. فروش هواپیما به شرکت هواپیمائی سرمایه گذاری در استارت آپ های حوزه ی امنیت سایبری
Arcelor فولاد / ساختمان توسعه بندر اشدود
Atos خدمات کامپیوتری همکاری در طرح کاسمیک در زمینه مراقبت از کانتینرها با دانشگاه بن گوریون و انستیتو فن آوری اسرائیل (تخنیون)
Axa بیمه و امور مالی ترک شرکت دفاعی البت در سال ٢٠١٨ سرمایه گذاری در بانک های اسرائیل سرمایه گذاری از طریق شرکت Axa Equitable Holdings.
BNP Paribas بانک و أمور مالی دفتر و شعبه در تل آویو سرمایه گذاری در بانک های اسرائیل
Bouygues ساختمان ، مخابرات و رسانه ها سفر و جهانگردی
Cap Gemini خدمات کامپیوتری -
Carrefour توزیع جهانگردی و توزیع تولیدات شهرک های استعماری
Crédit Agricole بانک و أمور مالی Crédit Agricole Corporate & Investment Bank – Israël. سرمایه گذاری در بانک های اسرائیلی
Danone محصولات غذائی و کشاورزی سهامدار گروه استروس، شماره یک مخصولات تازه، ماست و حموس
Dassault Systèmes خدمات کامپیوتری Dassault systemes Israël limited, فروش نرم افزار و مرکز پشتیبانی فنی
Engie انرژی و گاز HomeBiogasسرمایه گذاری در
Essilor Optique Joint venture dans Optiplas, fabrication de lunettes.
Hermes تولیدات کوکس توزیع، فروشگاه ندارد
Kering لوکس Boutiques Gucci, Saint Laurent, توزیع و پخش محصولات همکار فستیوال فیلم های فرانسوی در اسرائیل.
Legrand لوازم برقی Farnell توزیع و پخش محصولات از طریق شرکت
L’Oréal لوازم ارایش شماره یک در حوزه لوازم زیبائی و ١٩ مارک عطر و کرم و شامپو و غیره ١١٠٠ کارمند و ٨٥٠ مرکز فروش
LVMH لوکس و نوشابه های الکلی Louis Vuitton فروشگاه . توزیع و پخش مواد تولیید سرمایه گذاری در استارت آپ ها
Michelin لاستیک Kogol Unitrade توزیع و پخش لاستیک از طریق
Orange مخابرات و تلفن سرمایه گذاری گسترده و اجرای طرح های گوناگون از طریق Orange Fab Israël و Orange Digital Ventures
Pernod Ricard نوشابه های الکلی توزیع و پخش أنواع نوشابه های الکلی
PSA اتومبیل و خودرو فروش ناقابل چند صد دستگاه اتوومبیل سیتروئن و پژو در سال ٢٠٠٠ و ادغام با شرکت فیات کرایسلر
Publicis تبلیغات Publicis Israël Groupشماره یک تبلیغات در اسرائیل
Renault خودرو Open Innovation Lab, سرمایه گذاریAlliance Ventures, صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر Renault-Nissan-Mitsubishi, partenariat Cybellium (امنیت کامپیوتری).
Safran هوانوردی شعبه شرکت البیت در زمینه پهپادها در سال ٢٠٠٠ (احتمالا منحل شده Arkiaتعمیرات هواپیماهای شرکت
Saint-Gobain ساختمان، شیشه -
Sanofi دارو دارای شعبه برای تولید وپخش دارو.Biond Biologic سرمایه گذاری در
Schneider لوازم برقی دارای دفتر در تل آویو، تولید و پخش لوازم برقی و سرمایه گذاری
Société Générale بانک و أمور مالی وضعیت ناروشن از ٢٠١٧ -٢٠١٨ که در بانک های اسرائیلی سرمایه گذاری کرده بود.
Sodexo رستوران گروهی یخش و تولید خوراک . تعمیر و ارائه خدمات به رستوران های گروهی در نگهداری لوازم.
StMicroelectronics فنون جدید دفتر در تل آویوف همکاری با ده ها استارت آپ در زمینه های مادون قرمز و ...
Technip FMC تاسیسات نفت و گاز شرکت در میدان نفتی کاریش در کرانه های اسرائیل
Thales هوانوردی خرید استارت آپ. شرکت در سال ٢٠٠٨ در اداره ماهواره اموس-٤
Total نفت و گاز و انرژی Tadiran Batteriesکارخانه در تل آویو با ٣٠٠ کارمند Total Eren, ٥ نیروگاه خورشیدی
Unibail-Rodamco مستغلات و املاک -
Véolia خدمات و انرژی خروج از طرح تراموای بیت المقدس در سال ٢٠١٥
Vinci راه و ساختمان سرمایه گذاری در یک استارت آپ
Vivendi رسانه تبلیغات دارای شعبه های زیاد در اسرائیل و خرید استارت آپ بلینک

پانوشت ها:

١ – روزنامه “غرب فرانسه” (Ouest-France)، شماره ١٤ اکتبر ٢٠١٨

٢ – در سال ٢٠١٩ به کنترل یک گروه بریتانیایی درامد ولی دفتر و مدیریت ان همچنان در تل آویو قرار دارد.

٣ – Michel Bar-Zohar, Une histoire sans fard. L’Oréal des années sombres au boycott arabe, Fayard, ١٩٩٦.