هشام منصوری: پس از امارات و بحرین آیا تصمیم مراکش برای عادی سازی روابط با اسرائیل تعجب آور است ، با توجه به اینکه برقراری روابط بین مراکش و اسرائیل امری تازه نیست ؟ چگونه می توان این «تغییر» در موضع مراکش را توضیح داد ؟
سیون آسیدون: اگر به گفته های وزیر امور خارجه ناصر بوریتا تکیه کنیم ، که طی دو سال گذشته در کار آماده سازی این معامله بوده ، آنچه اتفاق افتاده در ادامه یک روند طولانی بوده است. مراکش فقط می توانست دفتر رابط با اسرائیل را که از زمان انتفاضه دوم بسته شده بود ، دوباره باز کنیم. به طور خلاصه ، هیچ اتفاق جدیدی نسبت به آنچه قبلا دیده شده و قبلاً انجام شده بود، نیفتاده است. این البته کاملاً در تضاد با انکار سنتی رئیس دولت و وزرای حزب عدالت و توسعه (PJD) است (« ما هیچ رابطه ای نداریم» ؛ « رابطه ای وجود ندارد»).
بنابراین ، یک معامله عادی (business as usual) ؟ آیا وزیر امور خارجه یک امر بدیهی را تکرار نمی کند ؟ پاسخ مثبت. اما امر بدیهی می تواند یک نظم ژئواستراتژیک جدید را پنهان سازد: برپائی یک محور نظامی منطقه ای که سلطنت های نفتی خلیج فارس و مصر عبدالفتاح السیسی را حول ارتش اشغالگر فلسطین گرد هم می آورد که قدرتمندترین در منطقه است. و این یک عنصر جدید است.
حتی اگر مراکش قبلاً در جنگ تجاوزگر در یمن ، در کنار ارتش های سلطنت های خلیج فارس ، مداخله کرده بود ، موضوع جدید ، که در گسست با گذشته است ، قرار دادن همکاری نظامی مستقیم با دولت اشغالگر فلسطین در دستور کار همچون امری «عادی» است. آنهم در زمانی که تنش با ایران رو به افزایش است. تنش ها بین عربستان سعودی و مراکش بدین ترتیب در درجه دوم اهمیت نسبت به این تغییر عمده قرار می گیرد.
برای رباط ، مشارکت در ساخت یک محور جنگ طلب منطقه ای در همگرائی کامل با توسعه همکاری های نظامی با ایالات متحده است. در ٢ اکتبر سال ٢٠٢٠ ، مراکش و ایالات متحده در واقع توافق نامه همکاری نظامی ای امضا کردند که نه تنها دستیابی مراکش به تسلیحات را تسهیل می کند، بلکه همچنین با پشتیبانی واشنگتن صنعت اسلحه سازی محلی توسعه داده می شود. و برای بزرگداشت این همکاری ، اگر گفته های رسانه ها صحت داشته باشد ، ایالات متحده یکی از پایگاه های خود در آلمان را به مراکش منتقل می کند.
در روزهای خوب دوران عدم تعهد ، در سال ١٩٦٣ ، آخرین پایگاه آمریکایی در مراکش رسماً بسته شده بود (در حقیقت ، با حق استفاده از برخی پایگاه های مراکش توسط ارتش آمریکا). با این توافق نامه ، ایالات متحده، مراكش را به طور رسمی زیر چتر نظامی خود قرار داده است و این کشور را در مبارزه بین بلوك هائی وارد کرده كه در اطراف آفریقا در حال توسعه است. و همه اینها به افق رنگی از یک گسست کیفی می بخشد که منجر به درگیری نظامی سیستماتیک مراکش در جنگهای منطقه خواهد شد.
محاصره قرون وسطایی غزه
هشام منصوری : اما در رابطه با فلسطین چطور ؟ آیا موقعیت مراکش تغییر کرده است ؟
سیون آسیدون : مراکش بطور رسمی مرتباً تکرار می کند که هیچ چیز تغییر نکرده است و همچنان به حمایت از آرمان فلسطین ادامه می دهد. چه اتفاق جدیدی رخ داده است که دست دوستی دراز کردن به اشغالگر را توجیه می کند ؟ آیا دولت اسرائیل قصد خود برای اجرای قطعنامه ١٩٤ دسامبر ١٩٤٨ ، که بازگشت پناهندگان و بازیابی اموال آنها را تضمین می کند ، اعلام کرده است ؟ آیا تصمیم به تخلیه اراضی اشغالی در سال ١٩٦٧ ، در جولان سوریه و در کرانه باختری گرفته است ؟ و یا قصد تخلیه ٧٠٠ هزار شهرک نشین خود را دارد که ایجاد آنها یک جنایت جنگی است ؟ یا اینکه اسرائیل از در نظر گرفتن بیت المقدس به عنوان پایتخت سر باز زد ؟ آیا تصمیمی در مورد رفع حصر قرون وسطایی غزه گرفته شده ؟ یا آیا زنگ مرگ برای آپارتاید رژیم اشغالگر به صدا در آمده ، جنایتی علیه بشریت که قانون اساسی ٢٠١٨ اسرائیل آنرا نهادینه کرده است ؟ در آن طرف ، نه تنها تغییری ایجاد نشده است ، بلکه خشونت علیه مردم فلسطین همچنان ادامه دارد. در این شرایط تماس با اشغالگر واقعاً یک وقفه بزرگ است ، تغییر مسیری برای مقامات مراکش بدون امکان توجیه احتمالی آن.
هشام منصوری : اما ، آنچه در « عوض » این معامله بدست می آید چشمگیر است: صحرا ، «اولین آرمان ملی»
سیون آسیدون : اظهارات ترامپ یک اتفاق مهم نیست. از نظر سازمان ملل ، وضعیت حقوقی بین المللی صحرا تغییری نکرده است. امری منطقی ، اما با اینهمه دبیرکل سازمان ملل متحد احساس کرد مجبور است به این موضوع اشاره کند. تکرار می کنم: آنچه تغییر کرده است ، موقعیت رسمی مراکش در رابطه با آرمان فلسطین است.
هشام منصوری : برخی از مدافعان عادی سازی ، جامعه یهودی مراکش را یک مولفه هویتی ارزیابی می کنند که نباید ارتباط با آنرا قطع کرد. نظر شما در مورد این بحث چیست؟
سیون آسیدون : رسانه های رسمی و مبلغان معمول رژیم ارتباط تلفنی محمد ششم با بنیامین نتانیاهو را تکرار می کنند که در طی آن وی بر علاقه خود نسبت به هموطنان یهودی که در اسرائیل زندگی می کنند ، تاکید کرد. در واقع این آخرین روش برای توجیه ناهنجاری عادی سازی روابط تاریخی مراکش با شهرک نشینان مراکشی تبار است. این یک اشتباه جدی است که تشویق گر تفکر نژادپرستی ای است که یهودیت و صهیونیسم را یکی می داند. و این امر جنایت مضاعفی را نمی پوشاند که توسط سرویس های صهیونیستی با همدستی مقامات رسمی مراکش انجام گرفت که طی آن بخشی از مردم مراکش (یهودیان مراکش) را از سرزمین اجدادی شان به زور جدا کردندا تا بیشتر این مهاجران را یک شبه به سربازان اشغالگر صهیونیست تبدیل کنند.
کور نشان دادن خود با تظاهر به عدم مشاهده این تبدیل یهودیان مراکشی به اشغالگران صهیونیست - گویی که ایندو معادل هم اند - بی غرضانه نیست. اول از همه قصد این است كه جرم شركت در سازماندهی مهاجرت آنها شسته شود. و ننگ عادی سازی را به عنوان بازیابی و بازگشت ساده برخی از «افراد» ارائه دهیم ... امری که اتفاقاً به معنای واقعی کلمه فروش آنها توسط پادشاه قبلی به ازای هر شخص ٥٠ دلار (٤١ یورو) بوده است(١).. اما جدی ترین چیز در چارچوب همدردی با آرمان فلسطین در مراکش ، تشویق به نفرت است. با ادعای اینکه شهرک نشینان صهیونیست و رعایای یهودی مراکشی یک چیز هستند ، ما در را به روی یهود ستیزی باز می کنیم.
هشام منصوری: پلیس تحصن اعتراضی شما را در مقابل پارلمان و تجمع ها در همه جا پراکنده کرده است. پیام نهفته در این کار چیست ؟
سیون آسیدون : از یک سو ، برای نشان دادن اینکه اعتراض علنی در خیابان برای رد ننگی که رهبر ارکستر آن به روشنی عروسکی نیست که وی و وزیران مربوطه اش آن را امضا کرده اند، ممنوع است. و از سوی دیگر ، فرستادن این پیام اطمینان بخش برای ٢٠٠ هزار گردشگر برنامه ریزی شده : «بیائید ! نگران نباشید ، ما شرایط را تحت کنترل داریم ». اما این اعتراض هم در شهرهای بزرگ (کازابلانکا ، رباط ، طنجه ، فاس ...) و هم در شهرهای کوچکتر (تازا گوئرسیف ، تارودانت ، تیزنیت ، خنیفرا ، ...) در حال افزایش است و متوقف نخواهد شد.
« صیهونیست تر از صیهونیست ها »
هشام منصوری: شما گفتید که منظور از «صهیونیست تر از صهیونیست ها» ، پاسخ به کسانی که جمله وزیر امور خارجه را تکرار می کنند: «ما فلسطینی تر از فلسطینی ها نباشیم». آیا بین این دو انتخاب موضع میانی ای وجود دارد؟
سیون آسیدون: من این را گفتم ، بله ، و من پای آن ایستاده ام و آنرا تائید می کنم. با اینحال باید بگویم که این جمله از من نیست. به نظر من در میان مدت احتمالی برای یک موضع میانی وجود ندارد. بین اشغالگر و اشغالگرشده ، یک بازی فوتبال در جریان نیست که داوری احتیاج باشد که با قرار دادن خود در «موقعیت میانه» بدنبال دست یافتن به سازش باشد. سازش بین چی و چی؟ چه کسی و چه کسی؟ به فلسطینی ها فکر کنید که سیزده سال در غزه حبس شده و از همه چیز ، از جمله حق آب تمیز محروم شده اند. یا به ساکنین قدس [بیت المقدس] که گرفتار یک کارزار پاکسازی قومی اند که اشغالگران خود آن را «یهودی سازی» می نامد. کسانی که تنها اوراق هویتی شان کارت اقامتی است که باید مرتباً آنرا تجدید کنند. و کسانی که بیش از شش ماه از شهر خود خارج شوند (سفر تحصیلی به خارج از کشور یا فرصت شغلی) از این مجوز اقامت محروم شده و به طور خودکار از قدس [بیت المقدس]اخراج می شوند. اگر آنها جرات انتخاب همسری را داشته باشند که در خارج از این شهر زندگی می کند ، نمی توانند او ، و نه حتی فرزندان ، میوه های پیوندشان را، نزد خود بازگردانند. این امر در مورد فلسطینی های ساکن در خط معروف سبز نیز صدق می کند. جوانان فلسطینی آن را «عشق در دوران آپارتاید» می نامند ...
اگر نمی توانید خود را جای عاشقان بگذارید ، خود را در جای بازداشت شدگان اداری قرار دهید که بدون محاکمه با تصمیم ساده فرماندهی نظامی اشغالگر زندانی شده اند. یا جای خانواده های زندانیانی که اجساد عزیزانشان در صورت مرگ هرگز به آنها بازگردانده نمی شوند ، آنها در گورهای بی شماره و در گورستان های گمنام به خاک سپرده می شوند ...در چنین شرائطی داشتن «موقعیت میانی» به چه معنی است ؟
هشام منصوری : به نظر شما ، عواقب میان مدت و بلند مدت چه خواهد بود ؟
سیون آسیدون : ما می توانیم حقیقت را برای مدت طولانی از برخی پنهان کنیم. اما در دراز مدت و بلند مدت ، قادر نخواهیم بود هوشیاری توده عظیم مراکشی ها را به اشتباه اندازیم. یک نظرسنجی اخیر نشان داد که ٨٨٪ آنها مخالف عادی سازی ، تغییر عمده ای که به تازگی در موضع رسمی مراکش اتفاق افتاده و جو جنگی که مراکش در آن حضور پیدا کرده، هستند. زندگی بهترین مدرسه است ... آیا اوضاع برای مردم فلسطین می تواند از امروز بدتر باشد ؟ بله احتمالاً، متاسفانه اشغالگران از نقض قوانین بین المللی بشردوستانه و ارتکاب جنایات خود در فلسطین دست نخواهند کشید. با این حال ، هر بار که مردم فلسطین مورد تعرض قرار می گیرند ، مراکشی ها برای ابراز احساس همبستگی و وحدت سرنوشت بین دو ملت به خیابان ها آمده اند. این ادامه یک داستان طولانی است که از زمان شروع کمک مراکشی ها به صلاح الدین ایوبی هنگام آزادسازی قدس در قرن ١٢ آغاز شد. مراکشی ها در آنجا ساکن شدند(٢) و تعهد مراكشي ها به آرمان فلسطين پابرجاست. بنابراین ، کسانی که رویای شکوفایی تجارت و گردشگری را در سر می پرورانند ممکن است ناامید شوند ...
