انتخابات ریاست جمهوری و قانونگذاری ۱۴ مه تعیین کننده ترین انتخابات ترکیه از زمان پایان دیکتاتوری نظامی و پیروزی رجب طیب اردوغان در انتخابات ۲۰۰۳ است. او پس از ایجاد پیشرفت دموکراتیک در چارچوب مذاکرات با اتحادیه اروپا، چرخشی اقتدارگرایانه در پیش گرفت و کنترل خود را بر نهادهای کشور افزایش و آزادی های عمومی و استقلال قضایی را کاهش داد و همچنین سرکوب جنبش های کرد را تشدید کرد. او به لحاظ منطقه ای ترکیه را در درگیری های مختلف از سوریه گرفته تا لیبی دخالت داد و شکست های اقتصادی را انباشته کرد، در حالی که پویائی که به توسعه کشور داده شده بود به او اجازه داد در انتخابات قبلی پیروز شود. در نهایت، زلزله فوریه ۲۰۲۳ هم عدم انطباق با استانداردهای لرزه ای توسط پیمانکاران مرتبط با ساختمان و هم ناکافی بودن سیستم امداد را برجسته کرد.
این شرایط برای اولین بار پیروزی اپوزیسیون را ممکن سازد. اپوزیسیونی که حتی در صورت پیروزی، باید بر اختلافات غلبه کند تا به آرزوهای جامعه برای گشایش سیاسی جامعه عمل پوشد و با ابداع یک سیاست اقتصادی کشور را از رکود خارج کند. از سوی دیگر، در حوزه سیاست خارجی، احتمالاً نوعی تداوم به ویژه در سیاست آنکارا در قبال سوریه و همچنین در روابط متعارض آن با ناتو ادامه خواهد شد. در نهایت، آخرین سوال مطرح اینست که: آیا اردوغان در صورت شکست خوردن، آیا خاضر به پذیرش آن خواهد بود ؟
