شنبه ۲۲ فوریه ۲۰۲۵
از دیروز همه درباره خانواده «بیباس»، مادر و دو کودک اسرائیلی، حرف می زنند. آریل و کفیر که در زمان ربوده شدن در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، ۴ سال و ۸ ماه و نیم سن داشته اند. پیکر این کودکان روز پنجشنبه و پیکر «شیری»(Shiri)، مادرشان هم دو روز بعد توسط حماس تحویل داده شد. در بررسی مشخص شد که پیکر زن تحویل داده شده متعلق به مادر دو کودک نبوده است.
من در اندوه بازماندگان این خانواده شریک هستم. در ۷ اکتبر، هنگامی که تصویرهای ربوده شدن این مادر اسرائیلی و فرزندانش را دیدم شوکه شدم. چنین چیزی در فرهنگ و اصول مبارزه ما نیست و این نوع رفتار اثر منفی بجا می گذارد. من با هرگونه حمله به غیرنظامی ها، به خصوص زن ها و کودکان، مخالفم. درد این خانواده را درک می کنم چون خود ما هم به خوبی می دانیم که مرگ خشونتبار زنان و کودکان چیست و از سال 1948 آن را تجربه کرده و می کنیم. بنابر اعلام یونیسف، از زمان آغاز این جنگ بیش از ۱۴۵۰۰ کودک کشته شده و صدها خانواده زیر آوارهای خانه هایشان از بین رفته اند.
کشته های اعلام شده از یک سال پیش
شیری و کودکانش چگونه کشته شدند؟ ارتش اسرائیل تأکید می کند که آنها «با خونسردی و به دست ربایندگان خود» کشته شده اند، بدون آن که زمان و چند و چون آن را مشخص کند. موضوع را بررسی کنیم: نخست این که خانواده بیباس توسط حماس زندانی نشده بلکه یک گروه کوچک به نام کتائب المجاهدین (گردان ای رزمنده) این کار را کرده بود. این گروه در طول سال های دهه ۲۰۰۰ در جریان انتفاضه دوم تشکیل شده بود و دست به عملیاتی علیه ارتش اسرائیل می زد. تقریبا همه اعضای این گروه از دو خانواده ابوشریعه و الحسنیه اند.
اسرائیلی ها محله صبرا در غرب شهر غزه، که محل سکونت این دو خانواده است و احتمالا شیری و دو فرزندش هم در آنها بودند را بمباران کردند. حمله اول، در ۲۳ نوامبر ۲۰۲۳، ۹۳ کشته بجا گذاشت که بسیاری از آنها زن و کودک بودند. بخش بزرگی از محله ویران شد. یک هفته بعد، کتائب المجاهدین در بیانیه ای تأیید کرد که شیری سیلورمن بیباس و دو فرزندش در بمباران ها کشته شده اند و ارتش اسرائیل را متهم کرد که این محله را «آگاهانه هدف قرار داده تا از پذیرش هزینه مبادله زندانی ها خلاص شود» و افزود که: «گروگان ها با موشک های صهیونیستی هدف قرار گرفته اند که منجر به مرگ اعضای این خانواده و نگهبانان آنها شده است».
دومین حمله علیه همان محله در ۱۰ اکتبر ۲۰۲۴، ۲۷ کشته بجا گذاشت. پنجشنبه گذشته یک سخنگوی این گروه اتهامات را تکرار و تأکید کرد که اسرائیلی ها به طور عمد مادر و کودکان خانواده بیباس را کشته اند. چه نتیجه ای می توان گرفت؟ البته، درمورد شکل کشته شدن شیری بیباس و کودکانش قطع و یقینی وجود ندارد. آیا اسرائیلی ها پیش از بمباران این محله می دانستند که خانواده بیباس در آن نگهداری می شوند؟ این احتمال وجود دارد چون آنها دارای یک دستگاه اطلاعاتی قوی هستند. خواهر شوهر شیری بیباس در بیانیه ای نتانیاهو را به «عدم توجه به گروگان ها» متهم کرد. این اتهام توسط خانواده های زندانیان دیگر اسرائیلی هم تکرار شد. به گفته مقامات غزه، از ۲۵۱ تن ربوده شده در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، ۳۵ تن در طول بازداشت کشته شده اند که اغلب آنها زیر بمباران بوده است.
در غزه هزاران کودک مانند آنها بوده اند
می دانم که سرنوشت مادر و دو کودک خردسال این خانواده چه عواطفی را برانگیخته است. تصویرهایی که در سراسر دنیا پخش می شود را دیده ام که آنها را پیش از ربوده شدن شاد و درحال بازی کردن نشان می دهد. در غزه هم هزاران کودک مانند آنها وجود داشته که بازی می کرده، زندگی را دوست داشته و خود را با پدر و مادرهایشان در امنیت حس می کرده اند... و عامدانه توسط بمب های نزدیک به یک تُنی ارتش اسرائیل که کل یک محله را با خاک یکسان می کند کشته شده اند. بسیاری از این کودکان هنوز در زیر آوارها هستند. تصویر دیگری هم در یاد مانده که در نوامبر ۲۰۲۳ در سراسر دنیا منتشر شد که خالد نبهان، پدربزرگی را نشان می داد که پیکر بیجان نوه ۳ ساله اش ریم که در یک بمباران کشته شده بود را می بوسید و او را «روح و روان خود» می خواند. خالد هم یک سال بعد با گلوله یک تانک کشته شد.
این تنها یک نمونه است و ویدیوهای کودکان بیباس، مانند همه ویدیوهای کودکان فلسطینی که با پدر و مادرشان درحال بازی دیده می شدند و اکنون تکه- پاره، سربریده، قطع عضو شده یا در زیر آوارها مدفون شده اند، قلب مرا می شکند ولی کسی واکنشی نشان نمی دهد. من نمی فهمم که چرا ما را نیز موجودات انسانی به حساب نمی اورند. به شما اطمینان می دهم که ما هم انسان هایی مثل شما هستیم. گوشت و استخوان و روح و انسانیت داریم. مثل شما نفس می کشیم و همان که شما می خورید را می خوریم. مثل شما می اندیشیم و حرف می زنیم. وزیر دفاع پیشین اسرائیل ما را حیوانات وحشی می خواند، اما ما انسان هایی هستیم که چندین دهه است تحت اشغال زندگی می کنیم و چیزی جز آزادی و شأن انسانی خود نمی خواهیم. می خواهیم که کودکانمان، مثل همه کودکان دنیا، از حق آموزش خوب، رفتن به هرجا که بخواهند، سلامت و خلاصه همه حقوقی که هر کودکی باید داشته باشد برخوردار باشند.
#
ترجمه از فرانسه شهباز نخعی
#
Journal de bord de Gaza
Rami Abou Jamous
Préface de Leïla Shahid
Présentation de Pierre Prier
Éditions Libertalia, collection Orient XXI
29 novembre 2024
272 pages
18 euros
Commander en ligne : Librairie Libertalia
