یادداشت های غزه (۸۴)

«روزنامه نگارهایی که می خواهند فقط از حماس حرف بزنند»

رامی ابو جاموس یادداشت های روزانه خود را برای «اوریان ۲۱» می نویسد. او که بنیانگذار «غزه پرس» - دفتری که در ترجمه و کارهای دیگر به روزنامه نگاران غربی کمک می کند- است، ناگزیر شده با همسر و پسر دو سال و نیمه اش ولید، آپارتمان خود در شهر غزه را تحت فشار ارتش اسرائیل ترک نماید. پس از پناه بردن به رفح، رامی و خانواده اش مجبور شدند مانند بسیاری از خانواده ها که در این منطقه فقیر و پرجمعیت گیر افتاده بودند، مجددا به تبعید داخلی خود ادامه دهند.. او رویداد های روزانه خود را در این فضا برای انتشار در «اوریان ۲۱» می نویسد.
رامی برای این گزارش‌های محلی، جایزه مطبوعات نوشتاری و جایزه Ouest-France را در کادر جایزه Bayeux برای خبرنگاران جنگ دریافت کرد. این فضا از ۲۸ فوریه ۲۰۲۴ به او اختصاص یافته است.

پنجشنبه ۳ آوریل ۲۰۲۵

تقریبا یک هفته است که برخی از رسانه های بین المللی علاقه ای بسیار بیش از معمول به غزه نشان می دهند. برای من خوشایند است که می بینم مجله هایی که به ندرت از غزه حرف می زدند، ناگهان به آنچه در آن می گذرد علاقمند شده اند. این امر برای توجه کردن به کشتارها، قصابی ها و دیگر وحشیگری های «اسرائیلی» نیست، بلکه چیزی از نظر آنها مهم تر از نسل کشی ای است که اکنون جریان دارد. این امر تظاهرات علیه حماس است. درواقع، از کمی بیش از یک هفته پیش، تظاهراتی در نوار غزه برگزار شده که ابتدا از بیت ‌لاهیا آغاز شد و طی آن از حماس خواسته شد از قدرت کناره گیری کند.

در همین دوره، چندین کشتار و از جمله کشته شدن ۱۵ مأمور آمبولانس صلیب سرخ بین المللی و دفاع غیرنظامی رخ داد. آنها توسط اسرائیلی ها کشته شدند و جسدشان در گوری جمعی درحالی پیدا شد که سر از بدن هایشان جدا و گلوله های متعددی به سر و سینه شان شلیک شده بود. البته، رسانه هایی که روزنامه نگارهای حرفه ای را در خدمت دارند از اینها حرف زده بودند، اما دیگران زحمت تحقیق درباره آنها را به خود ندادند.

می دانم که اسرائیل ورود خبرنگاران خارجی به نوار غزه را ممنوع کرده اما آنها، چنان که به روزنامه نگاران فلسطینی اعتماد نداشتند، می توانستند برای تحقیق با صلیب سرخ تماس بگیرند.

درخواست تغییر سیاسی امری عادی است

کسانی که به تظاهرات ضد حماس علاقمندند، ما را متهم به این می کنند که می خواهیم این تظاهرات را مخفی نگهداریم. چیزی نادرست تر از این وجود ندارد. من این را در بسیاری از رسانه های فرانسوی زبان گفته ام. این نخستین تظاهرات ضد حماس از آغاز جنگ نیست. این را در اینجا هم تکرار کرده ام که محبوبیت حماس در نوار غزه کاهش زیادی داشته و این امر حتی از پیش از جنگ شروع شده بود. از زمان به قدرت رسیدن حماس در سال ۲۰۰۷، ما تحت تحریم هستیم و اسرائیل جنگ های متعددی را به ما تحمیل کرده است. مردم دچار خفقان شده اند و ما در بینوایی زندگی می کنیم. بیکاری بیداد می کند و یک نسل کامل هرگز از نوار غزه خارج نشده است. در چنین شرایطی، مثل همه کشورهای دیگر، طبیعی است که مردم خواهان تغییر سیاسی باشند. در ساحل غربی رود اردن نیز، که فتح قدرت را دردست دارد، مردم علاقه ای به آن ندارند. تظاهرات علیه حماس مدت ها پیش از جنگ آغاز شد و تعداد آنها زیاد بود. در آن زمان، این جنبش «می خواهیم زندگی کنیم» نامیده می شد. حماس این تظاهرات را سرکوب کرد و با اقتدارگرایی به ادامه حکومت پرداخت. همه این را می دانند و کسی آن را مخفی نکرده است.

وقتی حرف از حماس می شود، همه به دفاع از آزادی بیان می پردازند

اما، این درست است که به نظر رسانه هایی که از نتانیاهو حمایت می کنند، نمی شود کسی هم فلسطینی و هم روزنامه نگار باشد، چون سانسور حماس راهش را سد می کند. گویی که تلاش برای مقابله با سانسور کار همه روزنامه نگارها در سراسر دنیا نیست. آیا هنگامی که اسرائیل ورود خبرنگاران خارجی به نوار غزه را ممنوع می کند، این یک سانسور نیست؟ وقتی که کنترل ارتش اسرائیل روزنامه نگاران را از پرداختن به برخی از موضوع ها منع می کند، آیا این کار سانسور نیست؟

در فرانسه، کافی است کسی درباره نتانیاهو شوخی کند تا از کار اخراج شود. کمدین هایی که برنامه ای درباره اسرائیل اجرا کرده اند، در فهرست سیاه قرار گرفته اند. کارزارهایی با عنوان یهودستیزی بازیگران، روزنامه نگاران، زنان و مردان سیاسی ای که به انتقاد از کشتارهای انجام شده توسط اسرائیل علیه فلسطینی ها می پردازند را به چیزی بدتر از سانسور یعنی خودسانسوری وامی دارد. بسیاری از بازیگران و روزنامه نگاران از واژگان اسرائیلی ها استفاده می کنند و از به زبان اوردن «نسل کشی» خودداری می نمایند تا دچار دردسر نشوند.

دست از قدرت بردارید تا غزه زندگی کند

با این همه، روزنامه نگارهای غزه ای می توانند کار خود را انجام دهند. کافی است از آنها خواسته شود تا برایتان توضیح دهند که روند رویدادها چگونه است: تظاهرات در بیت لاهیا علیه اخطار تخلیه توسط ارتش اسرائیل برگزار شد. مردمی که با بدبختی در زیر چادر زندگی می کنند، تحقیر می شوند، از بمباران هراس دارند و جانشان از جابجایی های مداوم به لب رسیده است. این مردم برای اعتراض به خیابان ها آمده اند. سپس، دربرابر دوربین ها کسانی به صورت خودجوش شروع به متهم کردن حماس کرده اند. هیچ کس نمی توانست آنها را کنترل کند. در تظاهرات عبارت های زیر شنیده می شد: «به خوبی می دانیم که شما بهانه به دست نتانیاهو می دهید، این کار را نکنید. از قدرت کنار بروید تا مردم بتوانند به زندگی ادامه دهند! کنار بروید تا غزه زندگی کند! کنار بروید تا ۲.۳ میلیون تن اخراج نشوند!».

ما مردمی آگاه و آموزش دیده هستیم. این تظاهرکننده ها خیلی خوب می دانند که ارتش اشغالگر از حماس به عنوان یک مترسک استفاده می کند. نتانیاهو به این مترسک نیاز دارد. در ساحل غربی رود اردن، این مترسک محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین (AP) است. او با استفاده از سلاح مخالف است و پلیس‌آش با ارتش اسرائیل همکاری می کند و با این حال، وزیران راست افراطی نتانیاهو – بن گِویر و اسموتریچ- او را تروریستی می خوانند که قابل صلح کردن نیست.

نتانیاهو و دولتش برای جابجایی ۲.۳ میلیون تن مردم غزه برمبنای طرح دونالد ترامپ چراغ سبز داده اند. این تهدیدهای مستقیم از سوی رهبری است که به همه مردم غیرنظامی وعده «جهنم» می دهد و روزنامه نگارهایی که می خواهند فقط از حماس حرف بزنند را دچار شوک نمی کند. همه ما درحال مردن هستیم. می خواهند ما را ازبین ببرند و ریشه هایمان را قطع کنند. این روزنامه نگاران دستکم می توانند درباره «کشتارها» بنویسند.

انسانیت شما است که معیوب است

اگر آنها این کار را برمبنای ایدیولوژی و اعتقاد می کنند، آفرین موفق شده اند. اگر هم برمبنای نادانی می کنند، ما همیشه در اینجا هستیم تا برای کسب اطلاع و درک به شما کمک کنیم. می توانید به ما رجوع کنید. به رغم آشفتگی ها هنوز ارتباط هایی باقی مانده است. ما می توانیم درباره همه چیز، از جمله حماس، تظاهرات و دلیل های آن با شما حرف بزنیم. اگر چنین کنید به آنچه که واقعا در غزه می گذرد پی خواهید برد. همه این خون هایی که می ریزد، همه کودکانی که تکه پاره می شوند، پدر و مادرهایی که تکه های بدنشان در کیسه های پلاستیکی برای به خاک سپرده شدن حمل و نقل می شود. فرزندانی که پیکر پدر و مادرهایشان در زیر آوارها مدفون شده، آیا اینها مورد علاقه شما نیست؟ در این صورت این نه فقط حرفه ای بودن شما، بلکه انسانیت تان است که معیوب است.

برخی از همکاران اسرائیلی شما در به کار بردن عبارت «نسل کشی» تردید نمی کنند. آنها از حماس به عنوان «رزمنده های مقاومت و آزادی» حرف می زنند و تظاهر کننده هایی که از حماس می خواهند که کنار برود، می دانند که همه آنها هدف ارتش اسرائیل هستند. آنها به خوبی می دانند که ارتش به طور خاص درپی هدف گرفتن این یا آن رزمنده حماس نیست و این کار را می تواند با دستاوردهای فناوری خود انجام دهد. اسرائیلی ها می خواهند تا جایی که ممکن است به مردم آسیب هرچه بیشتر بزنند. آیا این شما را دچار شوک نمی کند؟ آیا برای شما چیزی جز «حق اسرائیل در دفاع از خود» وجود ندارد؟

#

ترجمه از فرانسه شهباز نخعی

#

L'image représente la couverture d'un livre intitulé "Journal de bord de Gaza" de Rami Abou Jamous. Au-dessus du titre, on trouve l'indication "Prix Bayeux 2024". La couverture illustre des silhouettes de bâtiments, avec une représentation graphique qui suggère un paysage urbain. Il y a également des éléments visuels, comme une flamme, qui ajoutent une dimension symbolique au contenu. En bas, une figure semble assise, renforçant le caractère personnel et poignant du récit. Le tout est présenté avec un design minimaliste et des couleurs sombres.

Journal de bord de Gaza
Rami Abou Jamous
Préface de Leïla Shahid
Présentation de Pierre Prier
Éditions Libertalia, collection Orient XXI
29 novembre 2024
272 pages
18 euros
Commander en ligne : Librairie Libertalia