اسرائیل-فرانسه، لابی، آری یا نه؟ (٧)

مِیِر حبیب، نماینده ای که صداها را هماهنگ می کند.

بررسی · مِیِرحبیب، نماینده ی فرانسویان خارج از کشور در مجلس، به ویژه از مستعمره سازی های اسرائیل دفاع می کند. «نماینده لیکود»، لقبی که هم قطارانش به او داده اند، که عضو اکثریت پارلمانی ریاست جمهوری است، در مورد مسئله اسرائیل-فلسطین، اهل تفرقه نیست.

« Vivre n’est pas se résigner. » «زندگی، به معنی رضایت از روی ناچاری نیست». روز ٢٤ ژوئن ٢٠٢٠، کمیسیون امورخارجه مجلس ملی فرانسه تصمیم گرفت با دعوت از ادگار مورَن، جایگاه خود را بالاتر ببرد. او با همکاری خانم صباح ابوالسلام، کتاب «راه مان را تغییرِ دهیم» را نوشته است (انتشارات دونوئِل، ٢٠٢٠)، که در آن، درباره دورانِ «واگیری» به تامل پرداخته اند. ادگارمورن، که در ژوئیه آینده صدساله خواهدشد، با نگاهی شیطنت آمیز و سخنی نکته سنج، دیرزمانی است که درباره بحران جهانی شدن تجارت و لزوم دگرگونی زیست بومی می اندیشد. این دیدار از طریق رسانه های دیجیتالی صورت می گیرد؛ از نگاه بیشتر نمایندگان ملت که گردهم آمده، پرسش های بسیاری طرح می کنند، تحلیل مورن، هم درخشان است و هم سودمند.

برونو ژونکور، درباره «بی عدالتی و تحقیری که خلق فلسطین به شدت تحمل می میکند» از نویسنده کتاب «ویدال و بستگان او» که از سال های طولانی در مورد اسرائیل و فلسطین متعهد است، پرسش کرد. مورن که معتقداست «وضعیت اجبارا به وخامت منتهی نمی شود»، به او پاسخ داد که «نگران سیاست زور دائمی قدرت حاکمه ای است که معادل راست افراطی این جا [فرانسه] است».

نوبت به میر حبیب نماینده مجلس و نیز عضو کمیسیون امورخارجه مجلس رسید. او رعدآسا، سخت به ادگار مورن حمله کرد(بانوی نماینده ای بعدا با کنایه گفت: «شما باید می دانستید که حبیب حرف نمی زند، او فریاد می کشد») و به او گفت: «[شما] دشمن قسم خورده صهیونیسم هستید که بارها به سفسطه گری گوناگون»، «غرض ورزی ریشه دار نسبت به اسرائیل و خلق یهود» پرداخته اید و برای شما «یهودیان وقتی قابل رواداری هستند که خود را انکار کنند». هیاهوهای نمایندگان در گفتگوی اینترنتی، بقیه حرف های او را محو می کند: «میر، تو خیلی زیاده روی می کنی»، «دیگه، بس است!»، «کافی است!»، «جلوش را بگیرید!»

حرف های خشم آور

مورن کسی نیست که با این حرف ها جا زند، و واکنش نشان داده می گوید، «یک مشت دروغ، خلاف واقعیت، افترا. خلق فلسطین کاملا منزوی است، و من همیشه با مغلوب ها همبستگی دارم» . او «مخالفت خود با این اوضاع» و «نرمش فوق العاده»ی واکنش غربی ها را بیان کرد. در حالی که می لرزید، با خشم گفت «نمی توان گفت آپارتاید، نمی توان از مستعمره سازی صحبت کرد، نمی توان واژه هائی را که فقط واژه هستند، بر زبان راند». ماریِل دو سارنِز، رئیس وقت کمیسیون امورخارجه مجلس (او در ژانویه ٢٠٢١ درگذشت) از طرف مجلس پوزش خواسته و « از استفاده از واژه هائی که جائی برای گفتن ندارند» اظهار تاسف کرد.

ولی حق با مورن است: یکی از پیروزی های لابی طرفدار اسرائیل از جمله مِیِر که نماینده علنی آن در مجلس ملی فرانسه است و به خود می بالد که دوست نزدیک بنیامین نتانیاهو است، مجرم نشان دادن واژه هاست. «آپارتاید»؟ آنتی سمیتیسم! «مستعمره سازی»؟ نفرت از اسرائیل! «اسرائیلیان و یهودیانِ خارج از این کشور موافق نیستند» ؟ نفرت از خود! حمله به روشنفکران بخشی از عنوان های افتخارآمیز بی ارزش میر حبیب است. هنگامی که در دسامبر ٢٠١٩، ١٢٧ روشنفکر یهودی که اکثریت شان اسرائیلی بودند با «تریبون آزاد» در لوموند «لایحه مایار» مورد بحث در مجلس را که ضدصهیونیسم را مترادف با انتی سمی تیسم می دانست و «مجلس ملی را دعوت می کرد تا با آنتی سمیتیسم و هر شکلی از نژادپرستی مبارزه کند، بدون این که به حکومت اسرائیل در اجرای برنامه اشغال و الحاق کمک کند»، رد می کردند، میر حبیب آنان را «کاپو» نامید (١).

«نماینده عضو لیکود»

میر حبیب در سال ١٩٦١ در پاریس متولد شده و در جوانی از فعالان بِتار (میلیشیای صهیونیست نزدیک به محافل راست افراطی اسرائیل) بود و در آغاز سال های ٢٠٠٠ به معاونت «شورای نمایندگی نهادهای یهودی در فرانسه» (کریف) رسید و یکی از اصلی ترین عوامل چرخش طرفدار اسرائیلی آن انجمن است. او مردم دار است و هنگامی که در ژوئن ٢٠٠٣، «١٢ ساعت برای اسرائیل» را برگزار می کند، بیش از ٥٠٠٠٠ نفر را گردِهم می آورد و به دعوت او، فرانسوا اولاند، نیکولا سارکوزی، سگولِن روآیال، دومینیک اِستروی کان، فرانسوآ بایرو نمایندگان وقت مجلس فرانسه و البته دوستش بنیامین نتانیاهو در آن شرکت می کنند. در سال ٢٠١٣، حبیب به عنوان نماینده فرانسویان خارج از کشور انتخاب شد، که اسرائیل و سرزمین های اشغال شده فلسطین و نیز ایتالیا، یونان و ترکیه را دربر می گیرد (٢)، و مسئولیتش در کریف را رها می کند. او در سال ٢٠١٧ با کسب ٧٩٩٨ رای از ١٢٠٠٠٠ واجد شرایط با نرخ عدمِ مشارکتِ رکوردِ ٨٠/٩٠ درصد در رای گیری، به مجلس راه یافت... تنها فردی که از جبیب میر دفاع کرد، آلیزا بِن نوما، سفیر اسرائیل در پاریس در سال ٢٠١٩ بود. هنگامی که سونیا کریمی نماینده مجلس از حزب «جمهوری به پیش» در جریان نشستِ کمیسیون امورخارجه مجلس درباره مسئله فلسطین، به او لقب «نماینده لیکود در فرانسه» را داد. نماینده دیگری گفت «او با صدای بلند مطلبی را گفته که همه یواشکی معتقدند». اما، از نگاه سفیر اسرائیل، حبیب قربانی «کارزار نفرت» شده بود... آن گاه که «کودن های کوچولو» اعتراض می کنند.

از سوی دیگر، رسم نیست که یک سفارت خارجی در بحث و جدل مجلس ملی یک کشور دخالت کند، حتی اگر این جدل ها پرهیاهو باشد. در ایالات متحده، «کمیته همگانی امور آمریکا-اسرائیل» AIPAC، لابی رسمی طرفدار اسرائیل، به نوبه خود، غالبا دربحث های پارلمانی دخالت می کند. یک بانوی نماینده مجلس توضیح داد «مرتبا به من حمله کرده انتقاد می کنند، او نماینده ویژه و دائمی اِلنت و نتانیاهو در مجلس ملی فرانسه» است. نماینده دیگری می گوید « او بسیار تهاجمی برخورد می کند، در جلسه ها دشنام می دهد، پشت سرهم شما را “کودن های کوچولو” صدا می کند». کنایه ی اوبه واکنش میر نسبت تظاهرات نمایندگانِ زن با لباسِ کارِ آبی رنگ در اعتراض به اصلاحات قانون بازنشستگی همراه با رقص و آواز و با موسیقی ترانه مشهور «به خاطر پسران» در فوریه ٢٠٢٠ بود.

اما، در این جا، اقرار خالصانه ی یک کارفرما را می شنیدید. میر در زندگی حرفه ای، مدیر شرکت فروشنده جواهرات واندوم است. دو تن از زنان تظاهرکننده، با لحنی تُند از پشت تریبون مجلس پاسخ دادند. به عقیده ماری-ژرژ بوفه، «از نگاه شما، زنان حق ندارند برخاسته و اندیشه شان را بیان کنند، با لفاظی های جنسیتی و مبتذل تان مقام آن ها را کاهش می دهید». اما، کلِمانتین اُوتَن گفت «دادن لقبِ “کودن های کوچولو” به نمایندگان زن مجلس، هم جنسیتی است و هم ناسزا».

«موساد به دنبالت خواهد آمد»

به ندرت پیش می آید که کسی به میر حبیب پاسخ دهد. او که منشیِ کمیسیونِ امورخارجه ، معاون گروه دوستی فرانسه-اسرائیل و عضو گروه مطالعاتی فرانسه-فلسطین با وظیفه ی بین المللی در مجلس ملی فرانسه است، با چشم باز پرونده های منطقه ای و به ویژه مسئله های مربوط به بیت المقدس و مستعمره سازی را دنبال می کند. این نماینده مجلس، پییِر کوشار، سرکنسول فرانسه در بیت المقدس از ٢٠١٦ تا ٢٠١٩ را بر سر بازگشائی مقبره سلاطین به روی مردم، به معنی واقعی کلمه، عاصی کرد. در این مکان باستانشناسی، که در صخره کنده شده، مزار ٣١ نفر از جمله هلنای آدیابِن [حدیاب] که نامش در تلمود آمده، قرار دارد. این مکان که در بیت المقدس، نزدیک دروازه دمشق، یعنی در سرزمین اشغالی واقع شده، به فرانسه تعلق دارد که قصد دارد دسترسی به آن جا را محدود نگهدارد. اما، یهودیان ارتدکس تمایل دارند در آن محل آزادانه نماز گزارند. آنان مرتبا در مقابل نرده های آهنی آن به تظاهرات می پردازند. انجمن مذهبی هامورِشِه، با وکالت ژیل-ویلیام گولدنادِل، یکی دیگر از پیروان راست گرایان اسرائیلی، برای استردادِ این مکان به اسرائیل، به دادگاه شکایت کرده است و مییر حبیب از اقدام آن ها علیه کشوری که نماینده مجلسش است، پشتیبانی می کند. در جریان گشایش موقتی این مکان در سال ٢٠١٩، میر در ملاء عام به کنسول فرانسه و وزارت امورخارجه حمله کرد. این وزارت خانه همراه با رادیودولتی «فرانس اَنتِر»، توسری خور ایده آل وی هستند، که در مقاله ای در آینده به آن خواهم پرداخت.

بسیاری ترجیح می دهند مخاطره مقابله با موضع گیری های تحمل ناپذیر او در مورد فلسطین را نپذیرند. او به هیچ وجه عقب نشینی نمی کند، حتی در شبکه های اجتماعی برای افشای به اصطلاح عدم رعایت قرنطینه از سوی فلسطینیانِ غزه در بهار ٢٠٢٠، عکسی از سال ٢٠١٧ منتشر می کند که طبیعتا مردم ماسک ندارند! نماینده ای تعریف می کند «دائما و مرتبا اِرعاب می کند. او می گوید: “میائیم دنبالت، موساد به دنبالت خواهد آمد”». فقط موساد را کم داشتیم که به عنوان مامور لابی حبیب عمل کند. نماینده دیگری تعریف می کند که در نشستی در سفارت قطر، در جلو همه، گوِندال رویار، نماینده استان موربییان را به زدن تهدید کرد و در نتیجه «او را اخراج کردند». گویا رویار به او گفته که «تو با یک اهل برتانی طرفی. آدم حسابت نمی کنم ، گمشو». یک بانوی نماینده عضو «فرانسه نافرمان» می افزاید «او از تروریسم روشنفکرانه استفاده می کند، معتفدم که خطرناک است».

یکی از نمایندگان عضو حزب اکثریت با تاسف می گوید «وقتی می رسد که همه این ها غیر قابل تحمل می شود، یعنی باخت-باخت و این کارها به نفع منافع اسرائیل نیست زیرا حبیب سرانجام همه را خشمگین می سازد». گروهی امیدوارند که کسانی از میان رای دهندگان او که از «زیاده روی های» او برآشوبیده و در یک تریبون آزاد «حمله های نفرت بار» او علیه ادگار مورن را محکوم کرده اند، دیگران را ترغیب کنند تا از شر این شخصیت در انتخابات آینده مجلس خلاص شوند. ان ها می خواهند که پیام را به نزدیکان خود در ایتالیا، ترکیه ، یونان و اسرائیل برسانند، من کسانی را می شناسم که نه ایده های او را تحمل می کنند و نه ایده های دوست او نتانیاهو را، اما آنان رای ندادند...

عضو اکثریت پارلمانی

در این فرصت باقی مانده [تا انتخابات]، شاید اکثریت پارلمانی در مورد حد و مرز او کمی تامل کند. درواقع، مِیِر حبیب عضو گروه پارلمانی «اتحاد دموکرات ها و مستقل ها» است که رئیس آن، ژان-کریستف لاگارد می باشد. لاگارد، پس از پشتیبانی از سارکوزی و سپس فرانسوآ فینیون، در سال ٢٠١٩ به اکثریت پارلمانی منتسب به رئیس جمهور پیوست. در این جا، با نماینده ای از هواداران ماکرون روبرو هستیم که با سیاست فرانسه در مورد اسرائیل-فلسطین مخالفت می کند، و به ویژه خواهان انتقال سفارت فرانسه به بیت المقدس است. با این همه، او در مجلس، در سنا یا در وزارت خارجه تنها نیست.

گرچه حرافی ها و هنرنمائی های ناجور میر حبیب موجب رضایت عده زیادی نیست، این کارها اجماع نسبی را که در بین طرفداران اسرائیل در مجلس ملی و سنا درمورد «بن بست» سیاست ما، از جمله درباره مستعمره سازی و بیت المقدس حاکم است، نمی پوشاند. تعهدات عده زیادی از نمایندگان که بیش از پیش با مواضع اسرائیل هماهنگ می شوند، بیش از تحرکات یک نماینده موذی، چشمگیر است. برای آشنائی با تیزبینی های او، کافی است که به برنامه «پُرگویان خاورمیانه»، برنامه روزانه تلویزیون i٢٤News متعلق به پاتریک دراهی، که بر پایه برنامه هم نام رادیو RMC، رسانه دیگر دراهی تهیه شده، نگاهی بیاندازیم. مییر حبیب مهمان همیشگی این برنامه است که همراه با آندره بِرکوف، چهره ترامپیسم مدل فرانسوی، و جفت جدانشدنی اندیشه موعود یعنی ایو تِرار از فیگارو و لوران ژوفرَن در آن شرکت می کند. ادامه دارد

پاورقی ها:

١ – در اردوگاه های مرگ نازی ها، کاپوها کسانی از میان زندانیان عادی بودند که برای مراقبت از زندانیان انتخاب می شدند.

٢ – دقیق تر گفته باشیم، شامل قبرس، واتیکان، مالت و سن مارَن نیز می شود.